Dag 11 Alesund-Innvik

Na een welverdiende rustdag zijn we vandaag weer verder gegaan met onze rondrit door zuid-west Noorwegen en ook vandaag kwamen we voor een aantal verassingen te staan.
Het begon vanochtend bij het ontbijt, gisteren was het heel rustig bij het ontbijt. maar vanochtend wat een puinhoop. We gingen al vroeg naar beneden, maar toen we de ontbijtzaal binnen gingen waren we absoluut niet de enige en dat kon je goed merken. 
We grepen mis bij de koffiemokken, yoghurtschalen en een aantal andere zaken, maar het ontbijt was weer fantastisch voor elkaar. Na het ontbijt de spullen verder ingepakt en wij naar de garage, waar de motor lekker warm en droog gestald was. Nu was het een openbare garage waar men voor moest betalen, maar dat ging op kenteken als je binnen kwam, er werd een opname van de voorkant gemaakt en bij de betaalautomaten moest je bij het weer verlaten je kenteken invoeren, zodat er berekend kon worden hoeveel je moest betalen. Dus wij ook bij die automaat ons kenteken ingegeven en ja hoor het te betalen bedrag was nul komma nul, toch handig het ontbreken van een kentekenplaat aan de voorkant van een motor.
Vervolgens vingen we weer de regen in, terwijl het gisteren op onze rustdag prachtig weer was waarom kon dat nu niet even wat langer duren. Maar er stond gelukkig niet veel wind en dat scheelde behoorlijk wat de gevoelstemperatuur betrof, het was nog steeds maar zo' n 8 à 9 graden dus dat schoot nog steeds niet op.
Het eerste gedeelte van de trip verliep lekker rustig, geen agressieve Campers, dus we konden lekker opschieten en dat hadden we nodig voor de 2e overtocht later deze dag.
Na een aantal kilometers doemde de 1e overtocht op, jammer we hadden hem net gemist en moesten nu een goede 20 minuten wachten, daar ging onze 2e overtocht, Na een hele mooie overtocht ging de rit verder over hele mooie en smalle weggetjes, gelukkig mochten wij steeds als eerste van boord en hadden we dus geen last van ander verkeer, want je bent heus niet de enige op zo'n pontje, want ook nu stonden er weer de nodige vrachtwagens tussen.
Dus wij naar ons 2e overtocht, die zou om 09:45 vertrekken, maar wij kwamen daar om 10:00 uur aan, jammer pontje gemist. Nu zou dat niet zo jammer zijn geweest als hij ook om de 20 minuten zou afvaren, maar dat was hier niet het geval. Deze pont vaart maar 2x per dag en de volgende afvaart zou pas weer om 16:45 zijn, wachten was dus geen optie. Wel jammer want met deze pont zou je niet zozeer een overtocht maken, maar gewoon een eind door het fjord varen en dat liepen we nu mis. Maar hoe dan ook we zouden toch naar de andere kant van het fjord moeten komen en gelukkig konden via een omweg weer bij een andere pont komen. Nou ja gelukkig, hier kwam onze volgende verassing, het begin was redelijk maar naar mate we verder kwamen verdween ook het gewone asfalt en werd het meer offroad. Nog niet zo erg als het een rechte weg zou zijn geweest, maar hier zaten ook heel veel bochten in en soms zelfs haarspelt bochten, dit was toch echt genieten maar wel rustig aan gedaan want af en toe moest je ook slalommen om behoorlijke kuilen te ontwijken. Maar ook deze hindernis wist onze motor zonder problemen te nemen, alleen ziet hij er nu wel uit als een beest.
Na een tijdje zo gereden te hebben kwamen we weer op wat fatsoenlijkere ondergrond, maar daar zagen we ineens onze volgende verassing, loslopende schapen die weg wilde voor dat beest met 2 gele figuren erop. Maar helaas er was een vangrail en dus was net even spannend voor ons of ze bij die vangrail zouden blijven of weer de andere kant op zouden zoeken, dus wij stapvoets er voorbij, want een bordje shoarma is lekker maar een heel schaap is toch iets teveel van het goede. Pfff ik denk dat niet alleen die schapen blij waren dat alles goed gegaan was. Wij konden dus zonder kleerscheuren de weg vervolgen maar het mooiste cq grootste verassing voor vandaag zat er aan te komen, maar wat wisten wij nog niet, wij waren aan het genieten van de weg met de ruige natuur en de ene bocht na de andere. En na zo'n bocht diende deze laatste verassing zich ineens aan, zomaar uit het niets. Wij kwamen een bocht door en toen we die uit kwamen lagen daar ineens een aantal koeien aan de kant van de weg, nu liggen er wel eens vaker koeien langs de weg maar dan zit er nog zoiets als een hek tussen, maar nu dus geen hek. Deze beesten kregen ook de schrik van hun leven en aangezien koeien vlucht dieren zijn, probeerde ze uit alle macht snel op hun poten te komen staan, maar daar was de weg niet breed genoeg voor, dus wij met samen geknepen billen er langs en gelukkig ging ook nu weer alles goed. En daar stonden die beesten dan, achter ons midden op dat weggetje, maar wij waren er voorbij en we konden verder naar ons hotel. Maar eerst nog even onze laatst overtocht voor vandaag, ook hier moesten we even wachten, klein half uurtje, maar waren we hier te laat gekomen was het wachten iets langer geweest nl zo'n kleine 2 uur.
We zitten nu weer in ons volgende hotel in Innvik te genieten van een heel mooi uitzicht over het Innvikfjord