Dag 15 Flekkenfjord-Vejle

Gisteren hadden we een hele mooie afsluiting v.w.b onze overnachtingen in Noorwegen. Het plaatsje Flekkenfjord heeft eeuwen oude banden met Nederland, schijnt. In 1600 kwamen de eerste Nederlanders hier om handel te drijven en hout in te slaan voor hun schepen. Door deze nauwe betrekkingen kwamen er, in die tijd, veel Nederlanders in Flekkenfjord wonen en omgekeerd gingen er ook Noren naar Nederland. De Nederlandse invloeden vind je hier in Flekkenfjord nog steeds terug, zo is hier een wijk die in het Nederlands de "Hollanderwijk" genoemd wordt en ook de Nederlandse taal heeft een belangrijke invloed gehad.
Al met al een heel leuk plaatsje, die ook heel veel weg had van ons Vinkenveen, de ene boot, nog groter en mooier, na de andere, kwam aan ons gezichtsveld voorbij trekken, toen wij lekker van het zonnetje aan het genieten waren op het terras van het hotel. 
Waarbij de ene roerganger nog bezopener was dan de andere, man die Noren draaien er hun hand niet voor om om eens lekker uit te halen als ze het water opgaan. Ook vinden ze nodig om gehoord te worden, qua muziek dan, want soms zie je vaartuigen, die nooit door de APK zouden komen als die er zou zijn, met een geluidsinstallatie van heb ik jou daar, dat in combinatie met Noorse bar muziek maakt het een leuk schouwspel, als je er van houdt.
Helaas moesten we ook dit mooie plekje achter ons laten, voor onze eindsprint naar de boot.
Na onze laatste overnachting in een Noors hotel, en deze mocht er ook weer zijn, gingen we rustig op pad, we hadden nl nu alle tijd omdat onze oorspronkelijk veerboot uit de vaart was genomen en wij dus een boot later moesten nemen.
Wij de E39 weer opgedraaid, eigenlijk een saaie weg, maar gelukkig moesten we, volgens Garmientje, het laatste gedeelte van onze tocht naar Kristiansand over de 456.
En wat een weg was dat weer, maar om daar te komen had Garmientje nog een laatste verassing voor in ons in petto. 
Ze stuurde ons naar een soort landweggetje wat vervolgens overging in een bospad. Dat was nog niet zo erg, maar over dit bospad moesten wIj ook klimmen en dalen, spannend.
Maar we hadden het niet willen missen, we maakte nu echt, van heel dichtbij, kennis met de Noorse natuur.
Dit bospad kwam uit op de eerder genoemde 465 en die zorgde ervoor dat we toch met een nog bredere grijns Noorwegen moesten verlaten. Via deze weg reden we verder langs de kust, en dan ook echt letterlijk, en konden we nog een laatste maal genieten van de ruige kustlijn, met z'n baaitjes, z'n schilderachtige dorpjes en omgevingen.
Maar helaas voor we het wisten waren we in Kristiansand en konden we ons opmaken voor de oversteek.
Ook hier hadden de terrorcampers toegeslagen, want wat doen wij, als we een rij zien, we sluiten netjes aan, dus ook wij. Komt er op een gegeven moment iemand naar ons toe en die vertelde ons dat we even door moesten rijden, want die Campers stonden als schapen achter elkaar zonder te beseffen dat er ook nog een tweede laan was, en die lieten ze wat het was, want als camper wil je bij elkaar staan, is veiliger, beter beschermd tegen de boze buiten wereld.
Dus wij verder gereden en tussen twee van die karren door naar de eerste laan en daar aangesloten. Maar nu komt het mooiste, deze eerste laan werd aangevoerd door een stel, ja hoor Campers, maar die wilde waarschijnlijk niet als eerste schaap het schip in, want er zat geen beweging in, dus kwam een mannetje van de Fjord line ons vertellen dat wij, en met ons al het andere volk niet zijnde ......, uit de rij mochten om de hele kudde heen konden en zo naar de incheck loketten mochten. Na het inchecken konden wij onze rij opzoeken en daar stonden we weer in eerste instantie verloren, omgeven door .......
Maar gelukkig, na verloop van tijd kwam er versterking, maar het feit bleef dat we nooit, maar dan ook nooit zoveel van die Campers bij elkaar gezien heb.
De overtocht verliep heel voorspoedig, al was het aan boord gaan nog wel even spannend, wat was het dek glad zeg, toen ik moest remmen greep m'n ABS meteen in, maar wat wil je metaal i.c.m. Water en olie. Maar ook hier kwamen we zonder kleerscheuren vanaf. Volgens Anita hadden we deze boot ook de heen weg moeten hebben, wat lag dat ding stil in het water, alleen deed hij er wel 2x langer over. Maar dat was niet zo'n probleem, want na wat gezoek, konden we van de reis genieten op een soort luxe vliegtuig stoelen, waar je zelfs even de ogen kon sluiten.
Na aangekomen te zijn in Hirtshals zijn we aan een stuk doorgereden naar Vejle, waar we nu zijn.
Morgen gaan we dan op weg naar huis en zit onze trip er echt op en dan kunnen we de eindafrekening opstellen.

m